یک آمیگورومی یا همان عروسک بافتنی معمولاً بین 10 تا 30 سانتی متر است، اغلب از اتصالات ساخته شده از نخ استفاده می شود تا عروسک بتواند در موقعیت های خاصی بماند. قطعاتی مانند دهان، بینی و چشم ها را می توان به روش های مختلفی مانند دکمه یا پلاستیک ساخت.
اساساً ساده ترین راه برای ساخت آمیگورومی استفاده از قلاب بافی و بافتنی است، اما آمیگورومی هایی نیز وجود دارند که از تکنیک بافتنی با دو سوزن میله ای استفاده می کنند. از مواد دیگری مانند پنبه می توان برای تشکیل لایه داخلی حیوان استفاده کرد.
اولین گام در ساخت آمیگورومی، ایجاد اشکال هندسی است که سر، تنه و بدن را تشکیل می دهند، معمولاً کره ها و استوانه ها. آمیروگومی قلاب بافی با پشم متوسط و سوزن 4 میلی متری ساخته می شود.
تکنیک‌های زیادی وجود دارد، اما محبوب‌ترین آنها استفاده از حلقه جادویی است که در زیر بخیه قرار گرفته و از سوراخ نزدیک مرکز کره جلوگیری می‌کند تا از خروج پر شدن جلوگیری شود، با استفاده از کاهش‌های نامرئی معروف به کاهش نامرئی.
ممکن است تفاوت را ندانید، زیرا زبان ژاپنی از یک کلمه برای اشاره به هر دو استفاده می کند. کلمه amimon [編み物] به عنوان یک شی، عمدتاً می تواند به پارچه بافتنی اشاره کند که بخیه های بافته شده است.
ژاپن به خاطر تکنیک‌های بافندگی هزار ساله‌اش مانند کاسوری و شیبوری که در صنعت نساجی به‌طور گسترده استفاده می‌شود، شهرت دارد.
به گفته یوشیهیرو ماتوشیتا، سوابق مربوط به تکنیک های تولید پارچه ژاپنی قبل از بافندگی و قلاب بافی به سال 1185 باز می گردد.
قلاب بافی Oh کشش مشابهی با تور یا توری ایجاد می‌کند و می‌توان از انواع وسیع‌تری در نخ‌ها استفاده کرد. نام تکنیک قلاب بافی در ژاپنی کیگیبارامی [かぎ針編み] است. در این تکنیک فقط از سوزن خاردار استفاده می شود.
در بافندگی از دو سوزن استفاده می شود اما قلاب نیست! این تکنیک عمدتاً برای لباس های پشمی استفاده می شود و تمایل بیشتری به کشسانی دارد. تکنیک بافندگی دو سوزن یاو [棒針編み] نامیده می شود.
