بی کربنات سدیم صنعتی به طور طبیعی در رسوبات سازند رودخانه سبز عصر ائوسن در کلرادو، حوضه پیسنس یافت می شود. در طول دوره‌های تبخیر بالا در حوضه، بی‌کربنات سدیم به‌عنوان بستر رسوب می‌کرد. با استفاده از تکنیک های استخراج مانند سوراخ، درام و غیره استخراج می شود.
بی کربنات سدیم از جمله افزودنی‌های غذایی است که توسط اتحادیه اروپا رمزگذاری شده است و با حروف اول E 500 شناسایی می‌شود.
از آنجایی که نمک از دیرباز شناخته شده است و به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد، نام‌های مرتبط زیادی مانند جوش شیرین، سودا نان، جوش شیرین و بی‌کربنات سودا دارد.در کاربرد محاوره ای، نام آن به بیکراب سدیم، سودا بی کربوه یا به سادگی بی کربوهید کوتاه شده است.
برای خرید بی کربنات سدیم معمولا دو گرید موجود است و واردکنندگانی که قصد خرید عمده بی کربنات سدیم را دارند:گرید خوراکی بی کربنات سدیم و گرید خوراک بی کربنات سدیم.
جوش شیرین، همچنین به عنوان بی کربنات سدیم شناخته می شود، به طور گسترده ای در پخت و پز استفاده می شود. این به این دلیل است که خاصیت خمیر کنندگی دارد، به این معنی که با تولید دی اکسید کربن باعث بالا آمدن خمیر می شود.
به غیر از پخت و پز، جوش شیرین کاربردهای خانگی و مزایای سلامتی مختلفی دارد. بی کربنات سدیم (جوش شیرین که به درستی به نام کربنات هیدروژن سدیم شناخته می شود) در تهیه بسیاری از غذاها استفاده می شود.
هنگامی که تجزیه می شود، دی اکسید کربن تولید می شود و این گاز حباب هایی در غذا ایجاد می کند که آن را “سبک تر” می کند (چگالی کمتر).
به عنوان مثال، جوش شیرین اغلب در پخت کیک استفاده می شود تا در هنگام پختن آنها “بالا بیفتند”. با رسیدن دمای خمیر کیک به حدود 50 درجه سانتیگراد، جوش شیرین تجزیه شده و دی اکسید کربن آزاد می شود.
جوش شیرین در تهیه پنکیک و وافل اهمیت ویژه ای دارد زیرا دمای بالای پخت (350-400 درجه فارنهایت یا 175-230 درجه سانتیگراد) باعث آزاد شدن دی اکسید کربن قبل از سفت شدن خمیر می شود.
بنابراین، ما یک محصول نهایی سبک و خوشمزه به دست می آوریم. بسیاری از افرادی که در مورد وجود “مواد شیمیایی” در غذای خود حساس هستند، با تعجب متوجه می شوند که این ماده شیمیایی و محصولات واکنش آن برای تهیه غذاهایی که ما همیشه می خوریم ضروری است.
