هر اثر هنری در جایی تولید می شود که مواد اولیه آن بیشتر باشد. فرش، قالیچه، گلیم کوچک رومیزی و بافته های مشابه نیز از این قاعده مستثنی نیست.
در قارص و اطراف آن که یک منطقه دامپروری است و در آن گوسفندان پرورش می‌یابند، سال‌هاست که بافته‌های کرکیت (فشرده شده با شانه‌های بافنده) از قبیل قالی، گلیم، چریم، زیلی، سماق و قالیچه‌های چیگی بر این اساس ساخته می‌شود. قانون.
ترک ها که بر اساس اسناد باستان شناسی و تاریخی یکی از قدیمی ترین اقوام جهان هستند، مخترع قالی، قالی و بافته های مشابه هستند. وطن فرش گره دار هالی ترکستان است.
مطالعات نشان داده است که قبایل ساکن در اینجا با تقلید از پوست حیوانات با پشمی که از حیوانات خود به دست می آوردند، پوست مصنوعی به دست می آوردند. با این بافت چرم مصنوعی، ابتدایی ترین شکل فرش پدید آمد و این بافت پیشرو فرش شد.
این پشم مصنوعی برای اولین بار با گره زدن حاشیه ها روی پارچه گونی به دست آمد. این بافت به تدریج مراحل مختلفی را طی کرد و فرش با استفاده از نخ تابیده به جای پشم حاشیه شکل گرفت.
اگرچه قرن ها از اختراع بافت چرم مصنوعی که نمونه اولیه فرش است می گذرد، اما می توان نمونه هایی از این بافت را مشابه و نشان دهنده مراحل پیشرفت امروزی دید.
این بافته در حالی که عموماً در قارس «گیوه» نامیده می شود، در آذربایجان و کاغزمان به آن «هیرسک» می گویند. بافت هو درست مانند فرش بافته می شود.
با این تفاوت که در «گوه» از پشم حاشیه رنگ شده و رنگ نشده برای سطح مودار و در «هاه» از نخ پشمی تابیده و تابیده استفاده می شود. این بافت به عنوان نمونه ای از پیشگامی فرش گره دار یعنی قالی ترکی بسیار حائز اهمیت است.
این بافته را که به ویژه در نواحی روستایی قارس با ترانس و زندگی ساکن بافته می شد، «گیوه» می نامند، اما در قارص به قالی های بزرگ نیز «گیوه» می گویند.
