دارچین پوسته ای نازک به شکل قطعاتی به اندازه 1-2 سانتی متر است که رنگ آن از بیرون مایل به بژ و از داخل زرد مایل به قرمز است. رایحه آن تند، طعم تند سوز است.
چاشنی 6-10 لایه از نازک ترین پوسته داخلی است که بلافاصله پس از جدا شدن از درخت با هم به شکل چوب در می آید.
سپس لوله ها خشک می شوند. هر چه پوست نازک تر باشد، طعم دارچین لطیف تر است. چوب دارچین ماندگاری طولانی دارد زیرا طعم خود را به کندی از دست می دهدکه باعث میشود شما به راحتی از پودر دارچین در غذا استفاده کنید .
برای تعیین کیفیت دارچین، از یک واحد ویژه – ekelle استفاده می شود. بهترین کیفیت 00000 علامت گذاری شده است و به 0 پایین می آید، سپس پایین تر – از I تا IV. همچنین هزینه چوب ها به میزان قابل توجهی به شرایط آنها بستگی دارد.
دارچین وارداتی به اروپا با برچسب “هامبورگ” شناخته می شود و بدترین نوع آن محسوب می شود که البته از نظر طعم و مزه با انواع دیگر در شکل زمینی تفاوتی ندارد. برای بازار اروپا، دارچین تقریبا همیشه آسیاب می شود.
در هنگام تهیه تعدادی دسر، شکلات، آب نبات داغ و لیکور، طعم دهنده نوشیدنی های الکلی و گرم (چای، قهوه، کاکائو) اضافه می شود.
در خاورمیانه، دارچین اغلب در غذاهای تند مرغ یا بره استفاده می شود. در آسیا از پودر دارچین برای مخلوط ادویه ها نیز استفاده می شود.
مردم محلی از برگ دارچین برای غذا استفاده می کنند، همانطور که اروپایی ها از برگ بو استفاده می کنند. در آمریکا، دارچین و شکر اغلب به عنوان افزودنی به فرنی یا میوه ها، به ویژه سیب استفاده می شود.
ضخامت پوست خشک شده تا 3 میلی متر یا بیشتر است. رنگ ناهموار، قهوه ای تیره است. به طور قابل توجهی کمتر معطر. طعم آن به شدت گس است، با کمی تلخی.
